جغرافیا و اقلیم آذربایجان غربی ارومیه, دانلود مطالعات فایل ورد
استان آذربایجان غربی در شمال غربی ایران و در حد فاصل ۳۵ درجه و ۵۸ دقیقه تا ۳۹ درجه و ۴۶ دقیقه عرض شمالی از خط استوا و ۴۴ درجه و ۳ دقیقه تا ۴۷درجه و ۲۳ دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ قرار گرفته است .
مساحت این استان بدون احتساب دریاچه ارومیه حدود ۳۷۶۱۴ کیلومتر مربع است و ۶۵/۲ درصد از مساحت کل کشور را شامل می شود. این استان از طرف شمال و شمال شرق با جمهوری آذربایجان (جمهوری خود مختار نخجوان)، از غرب با کشورهای ترکیه و عراق، از جنوب با استان کردستان و از شرق با استان آذربایجان شرقی و زنجان همسایه است .
استان آذربایجان غربی تنها استانی است که با چهار کشور خارجی مرز مشترک دارد. طول مرزهای خارجی این استان برابر است با ۸۳۵ کیلومتر ، به ترتیب زیر می باشد: از طرف شمال نزدیک به ۱۳۵ کیلومتر مرز آبی رودخانه ارس با جمهوری نخجوان و ارمنستان ، از طرفشمال غربی و غرب نزدیک به ۴۸۸ کیلومتر مرز خاکی ترکیه و از طرف مغرب نیز ۲۰۰ کیلومتر مرز خاکی با کشور عراق .
استان آذربایجان غربی از اهمیت اقتصادی خاصی برخوردار بوده و دارای مبادی متعدد ورود و خروج کالا در سطح داخلی و بین المللی است . ۹ گمرک مرزی و ۷ بازار چه مشترک مرزی در استان فعال می باشد. راه آهن سراسری ایران از طریق ترکیه به اروپا متصل می شود که مهم ترین معبر ارتباطی میان غرب و شرق محسوبمی شود .
آذربایجان غربی تحت تأثیر توده هوای غربی است، ولی در فصول مختلف سال، توده های سرد قاره ای نیز از سیبری و شمال اروپا به این منطقه وارد می شوند. این امر در کاهش دمای استان تأثیر بسیار دارد. کوههای آذربایجان غربی، همانند دیواری طویل و بلند درجهت شمال ، جنوب و جنوب شرقی کشیده شده اند و تقریباً مانع نفوذ و عبور توده هوای غربی به ایران و بخصوص به آذربایجان غربی می شوند ، اما توده های هوای باران زایی که به این استان می رسند، پس از برخورد با کوهها بالا رفته ، سرد می شوند و بارش ایجاد می کنند. بر اثر همین بارشها، رودهای پرآب و تالابهای زیادی پدید می آید. متوسط میزان باران سالیانه استان ۴۰۰ تا ۳۰۰ میلی متر ودر ارتفاعات به ۹۰۰ میلی متر می رسد و حداکثر آن در پاییز و زمستان بصورت برف و باران نازل می شود.
«جمعیت استان آذربایجان غربی در سال ۱۳۷۵ ، ۲۴۹۶۳۲۰ نفر بوده که ۱۶/۴ درصد از جمعیت کشور را تشکیل می دهد. رشد جمعیت استان بین سالهای ۶۵- ۱۳۷۵ به میزان ۳۹/۲ درصد بوده که در مناطق شهری ۸۳/۳ درصد ودر مناطق روستایی ۱./۱ درصد بوده است. در سال مزبور استان دارای ۴۷۰۶۳۳ خانوار بوده که از این تعداد ۲۷۰۹۷۴ خانوار در مناطق شهری و ۱۹۹۶۵۱ خانوار در مناطق روستایی و ۸ خانوار غیر ساکن بوده اند. »
ریزش نزولات جوی در عرض سال در سطح شهرستان متفاوت است، بدین معنی که حداکثر بارندگی در فصل زمستان اتفاق می افتد، اما میزان آن در فصل بهار و پاییز کمتر است. میزان بارندگی در نواحی ساحلی کمتر از سایر نقاط است. در ایستگاه قوشچی میانگین بارندگی سالانه ۳/۲۵۶ میلیمتر می باشد و هرچه از ساحل دور می شویم بر میزان بارندگی افزوده می شود. بطوریکه در ایستگاه ارومیه به ۳/۳۴۹ میلیمتر می رسد.
ارومیه در طول جغرافیایی ۰۰/۴۵ تا ۰۶/۴۵ و عرض جغرافیایی ۳۰/۳۷ تا ۳۶/۳۷ در ارتفاع ۱۳۶۰ متر از سطح دریاهای آزاد و در ۲۰ کیلومتری قسمت غربی دریاچه ارومیه در جلگه ای همواره که از رسوبات رودهای نازلو، شهرچای و باراندوز چای تشکیل یافته، با شیبی ملایم به طرف دریاچه، واقع شده است. این جلگه به طول ۲۵ کیلومتر و عرض ۴۰ کیلومتر توسط رودهای نامبرده شده، که از ارتفاعات مرزی ایران و ترکیه سرچشمه می گیرد، مشروب می شود. رودخانه شهرچای از قسمت جنوب غربی وارد شهر می شود و با سیر در سمت جنوب شهر، باشیبی ملایم به طرف دریاچه سرازیر می شود. هم اکنون شهر از سمت جنوب تا شمال غرب به دامنه کوهها تکیه دارد و از سایر جهات به جلگه باز می شود. مسعود کیهان در کتاب جغرافیایی مفصل ایران، راجب ارومیه می نویسد: « ارومیه همانند ساختمانی میانی است که درختان پربار و باغات و مراتع سرسبز چوننگینی اطراف آن را در برگرفته اند و در گذشته آن را (دارالنشاط) لقب داده بودند، آب و هوای آن معتدل و به علت مجاورت با دریاچه نسبتاً مرطوب می بشاد و دارای زمستان کمی طولانی است.»
وجه تسمیه ارومیه
بزرگان در کتابهای تاریخی، ارومیه را با نامهای مختلفی ذکر کرده اند. نام باستانی آن چیچست که از نام چیچکلی (chichakly) به معنی گلستان است سریانیان از آن « اورمیا» ارمنی ها « اورمی» اعراب آن را « ارومیه» و ایرانیان « ارومی، ارومیه» نام برده اند.
